Жиде ағашы

Қарап бұған күдікті күйде анасы ,
Күні бойы сыймайды үйге басы…
Жидегүлдің күнәсін арқалаған,
Жиі мұңға батады жиде ағашы…

Сүйгені үшін күйде еді сүйіп өлер…
Бәрі өткінші…
Не пайда, күйіне бер…
Саялаған…
Ал кейін аямаған,
Жидеге бұл Жидегүл жиі келер…

Өзен бойлап кететін туса өлеңі,
Қуартады енді бұл қу шелегі…
Тым тәттінің аяғы –у себебі…
Жиде куә күнәсін жуатындай
Күнікей қыз күнде оған су себеді…

Өңін демде өзгертті бүгін өмір,
Шыдайды ғой бәріне сірі көңіл…
Өсек өрті басылсын дегендейін,
Су себеді сұлу қыз күніге бір…

Үміт күтіп үйрендік өмірден біз,
Сағынышқы бөлейді көрінген күз…
Қызыл жиде төгілсе қызыл желмен,
Қызарады қызығы төгілген қыз…

Кім түсінер?…
Әзірге жүр егілмей,
Қайғы бұлтын әйтеуір түре білгей…
Сарғыш тартқан жапырақ дірілдейді
Сырғалының сыздаған жүрегіндей…

Күрсінуге ұласты күй көңілі,
Жасырады үзілген түйме мұңы…
Бақытты шақ кетті ме бастан ұшып,
Жұпар шашқан қайда әлгі жиде гүлі?…

Тойлап жүріп ұрынсаң тоңға мұндай,
Құдайым-ау, бере ме сор қалыңдай…
Қисық бұтақ желменен бұраңдайды,
Қисық біткен өмірдің жолдарындай…

Күйген асқа айналды… сүйген асы..
Сыр айтқызбай ұғар ма сыйлы ағасы…
Жиі мұңға батады Жидегүл қыз,
Гүл ашар ма енді бұл жиде ағашы?…